W GÓRALSKIEJ CHACIE GAWĘDA Z KOLĘDOWANIEM W OŚRODKU SOKRATES

W Ośrodku przy ul. Lenarda 12, z udziałem naszych podopiecznych, rodzin, terapeutów i zaproszonych gości, wystawiona została gawęda góralska z kolędowaniem, w reżyserii Joanny i Marka Wójcickich, naszych wspaniałych muzykoterapeutów. W oparciu o opowiadanie Księdza Twardowskiego zainscenizowane zostało Boże Narodzenie w Betlejem. Było mnóstwo gwary góralskiej, humorystycznych scen, kolęd śpiewanych przy użyciu komunikatorów. Jak co roku Szkoła Przymierza Rodzin przybyła z podarunkami dla naszych podopiecznych.

– Witam wszystkich serdecznie i zapraszam na spotkanie wigilijne w scenerii góralskiej chaty. Jak tradycja góralska każe nie może w czasie wigilii zabraknąć gawędy, którą zazwyczaj snuje najstarszy z rodu gazda. – rozpoczęła spotkanie Kinga Bączar – w roli Gospodyni – Oddajmy mu zatem głos.

W rolę Gazdy wcielił się Marek Wójcicki (nasz muzykoterapeuta).
– Niedawno wróciłem do domu zmęczony. Położyłem się i zdrzemnąłem.
Wiecie, co mi się śniło ?
Przyśniła mi się stajenka betlejemska, ale nie była podobna do stajenki.
Niby stajenka, a nie stajenka. Świeciła gwiazda, ale chuda i blada.
Aniołowie fruwali, ale nie śpiewali, tylko coś mruczeli pod nosem.
–  Co się stało ?
– Może oślę przez okno wyleciało ?
– Nic podobnego! Osiołek stał na swoim miejscu, ale ze spuszczonym ogonem, jakby miał ciężkie zmartwienie.
– Może wołu brakowało?
– Nic podobnego! Wół też był, ale był tak smutny, jakby przeczuwał, że go na rosół kiedyś ugotują. Matka Boska zakryła twarz i nie było widać jej oczu. Święty Józef stał zmartwiony. Łza płynęła mu po policzku, jak kropla święconej wody. Wiecie, co się stało ? Ktoś zapomniał położyć do żłóbka małego Pana Jezusa i dlatego stajenka była taka smutna. Jeśli ktoś w święta pamięta o choince, rybie, prezentach, a zapomni o Panu Jezusie – to jego święta są bardzo smutne.
– Połóżmy zatem do naszego żłóbka Bożą Dziecinę
– Cóż to za pukanie, czyżby jakiś zabłąkany gość ? To kolędnicy !
Zapraszamy, zapraszamy,
Jeszcze miejsca dużo mamy
Wśród radości, przy kolędzie,
Zaraz wszystkim cieplej będzie.

Na sali zawitali kolędnicy:
– Wiodła nas tu jasna gwiazda,
Przygnał halny wiatr
Z kolędami tu przychodzą
Górale od Tatr – w tę rolę doskonale wpisali się nasi fizjoterapeuci z chłopakami.

„Pastorałka od serca do ucha”

Kolędnicy przynieśli ze sobą kosz, w którym znajdują się dźwiękowe komunikatory.
Na każdym z nich jest nagrany fragment kolędy. Kosz będzie krążył po sali w rytm muzyki, gdy muzyka ucichnie wtedy osoba, która ma koszyk w ręce wylosuje jeden z komunikatorów. Wystarczy nacisnąć komunikator a dźwięki się odezwą. Trzeba wtedy odgadnąć tytuł kolędy, którą wszyscy zaśpiewamy.

Wspólnie zaśpiewaliśmy najpiękniejsze kolędy:
1. „Pójdźmy wszyscy do stajenki” – śpiew + bum – bum rurki
2. „Oj, Maluśki”
3. „Gdy się Chrystus rodzi”
4. „Lulajże Jezuniu” – akompaniament na dzwonkach
5. „Dzisiaj w Betlejem”
6. „Przybieżeli do Betlejem”

Kolędy okrążyły już naszą góralską chatę.

Góralską Gawędę poprzedziła Msza Św., którą celebrował ksiądz Piotr z Duszpasterstwa Niewidomych przy kościele św. Marcina w Warszawie.[/vc_column_text]

NAJMŁODSZE DZIECI ODWIEDZIŁ MIKOŁAJ

W Ośrodku Kopińska najmłodsze dzieci wraz z rodzinami spotkali się na wspólnym kolędowaniu. Każda grupa przygotowała swoją kolędę. Każdy śpiewał na miarę własnych możliwości. Dzięki komunikatorom mogliśmy wysłuchać słów kolęd. Każdy wyposażony w swój instrument muzyczny w akompaniamencie Marysi Krajewskiej wspólnie muzykowaliśmy. Nasi terapeuci, z Agata z Moniką na czele przygotowały wspaniałą niespodziankę. Cudowne życzenia świąteczne od naszych dzieci dla wszystkich. To była bardzo wzruszające spotkanie.

A do wszystkich grzecznych dzieci przyszedł Św. Mikołaj z upominkami.

ABSOLWENCI I CZŁONKOWIE STOWARZYSZENIA PRZY WIGILIJNYM STOLE

Tradycyjne coroczne spotkanie wigilijne naszych absolwentów oraz członków Stowarzyszenia jak zawsze upłynęło w atmosferze wspaniałych wspomnień i opowieści o małych cudach jakich jesteśmy świadkami. Przez niemal 30 lat naszej działalności mogliśmy pomóc milionom dzieci. Wielu z nich otrzymało w naszej Poradni Wczesnej Interwencji wsparcie i dzięki determinacji rodziców i ich własnej sile woli teraz są aktywni i samodzielni. Pracują, podróżują. Jesteśmy z Was dumni. Dziękujemy, że o nas pamiętacie i wspieracie nas.

O swojej podróży do Betlejem opowiedziała nam Beatka, niewidoma, niezwykle pogodna duchem kobieta, nasza absolwentka, która co roku nas odwiedza. Wszystkich nas bardzo wzruszyła jej opowieść do Ziemi Świętej:

“Czy wiecie, ży byłam w Betlejem? Pojechałam z Ciocią Zosią na pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Nocowałam w Betlejem. Byłam na Polu Pasterzy. Był zapach betlejemski – pachniało łąką i grotą. Tam była Msza Święta. Czułam się jak pastereczka. Ta łuna tam biła! Tam dniało! Dzieciątko Jezus się narodziło! Tupot pielgrzymów powodował odgłos jakby pasterzy. Słychać było stuk, stuk…

Weszłam do Groty Narodzenia. My myślimy, że to była stajenka. A to grota skalna. Dotknąłem na ziemi gwiazdę w miejscu, gdzie narodził się Chrystus. Czułam się jak aniołowie, którzy zwiastowali tę nowinę o Dzieciątku i śpiewali “Goloria”. Czułam się jak królowie, którzy przynieśli dary. Po prostu wejść tam i poczuć tę bliskość Dzieciątka. Posłuchać aniołów, jak śpiewają. Pachniało nowością – farbą i było echo. Brakowało Maryi i Józefa. Gdzie oni byli? Oni są już w niebie! Szkoda, że nie ma zwierząt w tej grocie. Nie ma żłóbka i sianka… Kolędnikami są teraz pielgrzymi. My też śpiewaliśmy: Lulajże Jezuniu, Bóg się rodzi, Gdy się Chrystus rodzi, Dzisiaj w Betlejem. Ale Jezusek zasypiał, więc musieliśmy być cicho.

Będę brała udział w parafialnych jasełkach. Będę jednym z królów. Przypomni mi się, jak byłam w prawdziwym Betlejem.”

Beata Dłutek